باز ، باز ، باز

بازم امشب گریه کردم

باز ، باز ، باز
بازم امشب لب مرگ
پای خود را پس کشیدم
مردم از بس نه شنیدم
توو ، تویه این شهر مه آلود
اگه حتی یه نفر بود
همونم دست منو خوند
زد و اون جونمو سوزوند
گناهم ، بودنو بودنو پاکی
گناهم ، مثل دیگرون نبودم
اسم من بیگانه ی عریان
مردم از بس نه شنیدم